Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2015

Όταν στο «εμείς» θυμήθηκα το «εγώ» μου

«Δε θα βρεις το τέλειο.. μην είσαι τόσο επιλεκτικός.. μια σχέση για να αντέξει στον χρόνο χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις, συμβιβασμοί, θυσίες..». Πόσες φορές έχει ακούσει ο καθένας από εμάς αυτές τις φράσεις σαν συμβουλή από τους δικούς μας ανθρώπους; Πόση αλήθεια κρύβεται σε αυτές;

Ανθρώπινη επικοινωνία: ανάγκη για διαπροσωπική επαφή ή διατήρηση ατομικής ταυτότητας;

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Μπελιάς Ίσως η ανθρώπινη επικοινωνία να αποτελεί το βασικότερο πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας που έχει πληχθεί από τις ταχύτατες ποολιτισμικές, τεχνολογικές και οικονομικές μεταβολές των τελευταίων δεκαετιών. Διαδίκτυο, παγκοσμιοποίηση, υπερφορτωμένα εργασιακά ωράρια, μετασχηματισμός ηθικών και κοινωνικών αξιών αποτελούν μόλις ορισμένους παράγοντες που έχουν συμβάλλει καθοριστικά στη διαφοροποίηση της επικοινωνίας και κατεπέκταση στη σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων.

Αναζητώντας τον Ιδανικό Άλλο

Η συντροφικότητα αποτελεί μια βασική ανθρώπινη επιλογή και πρακτική. Τείνουμε να επιλέγουμε συντρόφους με πρώτο κριτήριο, τη σωματική έλξη, συνήθως. Γνωριζόμαστε και σχετιζόμαστε συναισθηματικά με κάποιον, αν κρίνουμε πως μας ταιριάζει ο τρόπος σκέψης του, η κοσμοθεωρία του. Κι έτσι, ξεκινά ένα υπέροχο συναισθηματικό ταξίδι, που διαρκεί για πάντα.. Ή μήπως όχι;

Και… χάνουμε το μυαλό μας;

« Αυτός που ζει χωρίς τρέλα, μικρή μου, μάλλον δεν είναι και τόσο νοήμων όσο νομίζει », μου είπε τις προάλλες ένας άνθρωπος, που ο ίδιος ανήκει στον «κόσμο των τρελών». Μου χαμογέλασε και έφυγε. Και στο βλέμμα του μόνο τρέλα δεν διέκρινα. Πόνο και παράπονο. Αυτά ναι. Ίσως και μια μικρή ικανοποίηση γι αυτό που είπε. Αλλά όχι τρέλα.