«Αποφάσισε ότι σήμερα τίποτα και κανείς δεν θα σου χαλάσει τη διάθεση. Αν κάτι ή κάποιος το τολμήσει, εσύ μην αλλάξεις απόφαση»

Πόσες φορές κλείνοντας την πόρτα πίσω σας, νιώθατε έτοιμοι να κατακτήσετε τα πάντα για να... εξατμιστεί η δύναμή σας σαν τον ατμό μόλις η πρώτη αναποδιά (ή ο πρώτος ανάποδος άνθρωπος) βρισκόταν στο δρόμο σας;  Ε, λοιπόν, ως εδώ ! Εγώ τουλάχιστον δεν πρόκειται να το ανεχτώ άλλο.


Ναι, είπα «φτάνει»! Το είπα και το εννοώ. Το ορκίζομαι στον εαυτό μου και στους ανθρώπους που λατρεύω και θέλω μόνο το καλό τους και εκείνοι το δικό μου. Και είναι πολλοί, δεν θέλω να τους διαψεύσω.

Το χρωστάω στην... Ελπίδα και σε όσα αγαπημένα την περιβάλλουν το να μην επιτρέπω στον καθέναν να μου χαλάσει τη διάθεση. Θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη φορά που αποφάσισα να κάνω την ρήση πράξη:  «Αποφάσισε ότι σήμερα τίποτα και κανείς δεν θα σου χαλάσει τη διάθεση. Αν κάτι ή κάποιος το τολμήσει, εσύ μην αλλάξεις απόφαση».

Ήταν εκείνη ακριβώς τη μέρα που άρχισα από νωρίς να παρατηρώ όλα εκείνα που μου έδιναν συνεχώς αφορμές για να... χαλάσω τη διάθεσή μου: το τρένο που καθυστερούσε,  το ταξί που δεν σταμάτησε στο "Stop" και παραλίγο να με πατήσει, ο συνάδελφος που είχε τσακωθεί με την κοπέλα του και μου μίλαγε σαν να έφταιγα εγώ, το κυλικείο που καθυστέρησε τον καφέ μου και τον έκανε γλυκό (ψηφίζω μονοκούκι τον μέτριο καφέ: δεν καλύπτει η ζάχαρη τη γεύση του καφέ αλλά είναι τόση όση χρειάζεται για να καλύψει την πικρίλα που μένει ως επίγευση όταν πίνεις τον καφέ σου σκέτο ή την έντονη γλύκα όταν τον προτιμάς σερμπέτι) και τόσα, μα τόσα πολλά, άλλα που μου σκοτώνουν τη διάθεση.

Το αποτέλεσμα; Επιστρέφοντας σπίτι, έχω τσακωθεί-με αφορμή αλλά χωρίς ουσιαστικό λόγο- με τον γιο μου ουκ ολίγες φορές, έχω μιλήσει-και πάλι με αφορμή αλλά πάλι χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο- πολύ άγρια σ τους υπέργηρους γονείς μου και έχω κινδυνέψει να χωρίσω από τον άνθρωπο που αγαπώ... πάρα (μα πάρα!) πολύ, πολλές φορές!Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ο καυγάς με την αγαπημένη μου αδελφή για ένα... κρεμμύδι! Βλέπετε την αδελφή μου την αγαπώ και την εκτιμώ ιδιαιτέρως. Από μικρή (γιατί είναι μεγαλύτερη από εμένα τόσο όσο χρειάζεται για να με καθοδηγεί) ήταν η πυξίδα μου στη ζωή. Μέσα από τα δικά της λάθη, μάθαινα εγώ. Πώς να μην την εκτιμώ;

Πρόσφατα λοιπόν, την έκανα να κλάψει για ένα κρεμμύδι! Το βασανιστικό ερώτημα ήταν αν έπρεπε να βάλω ένα ή δύο φρέσκα κρεμμυδάκια στη σαλάτα. Εγώ έλεγα ένα, εκείνη δύο γιατί ήταν μικρά. Και θύμωσα τόσο πολύ που... εκσφενδόνισα ένα τασάκι στον τοίχο!

Τόσο βαρύ μού έπεσε ένα παραπάνω κρεμμύδι; Κάθε άλλο! Μια χαρά το έφαγα και δίκιο είχε. Ήταν η... χαμένη μου διάθεση που έπαιρνε την εκδίκηση της. Όλα αυτά στα οποία είχα επιτρέψει να με επηρεάσουν στη διάρκεια της ημέρας έπαιρναν το... αίμα τους πίσω στο πρόσωπο της αδελφής μου, η οποία ξέσπασε σε γοερά κλάματα όταν το τασάκι έγινε χίλια κομμάτια στον τοίχο.

Αυτός ο θόρυβος με συνέφερε άμεσα και κατάλαβα πόσο... βλίτο ήμουν! Την είχα πατήσει σαν άβγαλτο μαθητούδι απέναντι στη ζωή που τόσα πολλά μου έχει διδάξει αλλά και κάθε μέρα μου δείχνει πόσα πολλά υπάρχουν ακόμη που έχω να μάθω!

Άντε μετά να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Πόσες φορές συγνώμη έπρεπε να ζητήσω στην αδελφή μου και πόσες ακόμη στο παιδί μου που με κοιτούσε αποσβολωμένο...
 Φτάνει λοιπόν, ως εδώ! Δεν επιτρέπω σε κανέναν να παίζει κορώνα γράμματα τη διάθεσή μου. Είναι το... μόνο που μπορώ να επηρεάζω πλέον στη ζωή μου, αφού τα πάντα γύρω μου αμφισβητούνται, και δεν έχω κανένα σκοπό να το θυσιάσω στο βωμό του οποιουδήποτε.

Την απόφασή μου την πήρα: Διατηρώ τη διάθεσή μου σε υψηλά επίπεδα, για μένα και τους οικείους μου, απολαμβάνω κάθε ευκαιρία χαράς και θαλπωρής απ΄ όπου κι αν μου δίνεται (κι ας φάω κι ένα κρεμμύδι παραπάνω που λέει ο λόγος) και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου χαλάσει αυτό που έχω και για όσο το έχω...


Ελπίδα Δεδεμάδη


http://www.lifesharing.gr/content/LIFE_COACHING/MAThIMATA_EYTYChIAS/Apofasise_oti_simera_tipota_kai_kaneis_den_tha_sou_chalasei_ti_diathesi_An_kati_i_kapoios_to_tolmisei_e.html