Συνέπεια τη λένε και δεν την έχουν όλοι.

Συνέπεια τη λένε και δεν την έχουν όλοι.

Για την ακρίβεια, σαν να σπανίζει στις μέρες μας μου φαίνεται.

Ίσως να φταίει που όλοι κάναμε τη ζωή μας ένα χύμα πράγμα. Αγνοούμε τους πάντες, κοιτάμε τον εαυτό μας και στα κακώς κείμενά του έχουμε πάντα μια δικαιολογία.

Μια δικαιολογία που σε μας φαίνεται καλή, αλλά που δεν είναι…

Όχι, φίλε, δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Η συνέπεια οφείλει να σου είναι δεύτερη φύση. Πετσί, πώς το λένε;

Συμβαδίζει με το σεβασμό. Αν δεν έχεις το ένα, δεν έχεις και το άλλο. Ή τα έχεις και τα δυο.

Σέβομαι τον άλλο σημαίνει είμαι και συνεπής απέναντί του. Είμαι συνεπής, σημαίνει ότι σέβομαι…

Τόσο απλό.

Μόνο που για τους περισσότερους από μας, αυτή η απλή σχέση δεν είναι και τόσο απλή. Δεν είναι αυτονόητη…

Κοίτα γύρω σου, σκέψου και πες μου.

Πόσες φορές στάθηκες ασυνεπής;

Και πόσες φορές σε κρέμασε η ασυνέπεια των άλλων;

Σκέφτηκες ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι σχέσεις να έγιναν έτσι;

Χάλια θα τις πω… Αδιάφορες, εγωιστικές…Παρτάκηδες είμαστε, αυτή είναι η αλήθεια. Μόνο ο εαυτός μας. Μόνο γι’αυτόν τρέχουμε.

Μόνο ό,τι τον αφορά πρέπει να γίνει στην ώρα του ή και νωρίτερα. Όλοι οι άλλοι ας κάνουν τη δουλειά τους. Τι μας νοιάζει;

Ας μας περιμένουν. Ας περιμένουν ό,τι τάξαμε, ό,τι υποχρεωνόμαστε, ό,τι τους πρέπει…

Ασυνεπείς κι εγωιστές. Άσχημος συνδιασμός…

Αλλά δεν είναι έτσι… Ο απέναντί μας είναι καθρέφτης μας. Θα του φερόμασταν έτσι αν στο πρόσωπό του βλέπαμε εμάς;

Όχι, δε θα το κάναμε.

Ας δείξουμε συνέπεια. Δεν κοστίζει τίποτα παραπάνω από λίγο χρόνο.

Λίγο χρόνο και σεβασμό. Για υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις. Για σχέσεις ξεγυμνωμένες από εγωισμούς.

Δεν κάνουμε ό,τι δε θέλουμε να μας κάνουν. Βασική αρχή, την ξέρουμε, τη θέλουμε, ας την ακολουθήσουμε κιόλας.

Μπορούμε να φανταστούμε ένα συνεπή κόσμο; Έναν κόσμο που δε θα νοιάζεται μόνο για την πάρτη του;

Που θα σέβεται;Σεβασμός, συνέπεια… δεν τις χορταίνει κανείς αυτές τις λέξεις.

Ας τις κάνουμε κτήμα μας. Ας τις βάλουμε στη ζωή μας.

Ας μην αδιαφορούμε για τον άλλο μες τα μούτρα του.

Κι όλα θαναι καλύτερα…

Της Στεύης Τσούτση.

http://www.diaforetiko.gr/