Τα μοιρολατρικά «αν» των ανθρώπων

Έχεις αναρωτηθεί με πόσα «αν» ζούμε καθημερινά; Σχεδόν όλη μας η ζωή είναι ένα μεγάλο «αν». Αν ήμουν πλούσιος, αν μου καθόταν η γκόμενα, αν είχα άλλη δουλειά, αν ζούσα σ? άλλη χώρα, αν δεν ήμουν κοντή, αν είχα άλλη μάνα, αν έβαζε το goal, αν διάβαζα περισσότερο.


Αν, αν, αν.
Μήπως μας βολεύει αυτό; Μήπως κάνει την καθημερινότητα μας λίγο πιο εύκολη; Νομίζω πως είναι πολύ βολικό να ρίχνουμε μονίμως ευθύνες σε τύχη, Θεό και μοίρα διότι οι περισσότερες υποθετικές μας προτάσεις εκεί οδηγούν.

Θεωρούμε πως θα ?μασταν περισσότερο χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, γεμάτοι αν μας συνέβαινε κάτι άλλο, αν η ζωή μας τα ?φερνε αλλιώς, αν δεν το είχαμε κάνει όπως το κάναμε αλλά διαφορετικά. Το πιο επίκαιρο παράδειγμα που έχω; Αν δεν μας κυβερνούσαν αυτοί θα ?μασταν έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα. 

Να θυμίσω πως ζούμε σε μια χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα (λέμε τώρα) που ένα από τα βασικά δικαιώματά μας είναι το εκλέγειν κι εκλέγεσθαι.

Αν δεν μας αρέσει, λοιπόν, που μας κυβερνούν αυτοί γιατί δεν ψηφίζουμε κάτι άλλο; Γιατί δεν αντιδρούμε διαφορετικά;

Γιατί πολύ απλά μας βολεύει με κάποιο περίεργο τρόπο η κατάσταση αυτή. Έχω άδικο;

Πόσες φορές, απλά και μόνο με τη σκέψη ότι θα κερδίσουμε σε κάποιο τυχερό παιχνίδι πολλά χρήματα, έχουμε μοιράσει τα χιλιάρικα σε πεντακόσιες μεριές;

«Αν κερδίσω, ρε φίλε, θα σε ξεχρεώσω, θα πάρω κι ένα σπίτι στον αδερφό μου, θα κάνω και φιλανθρωπίες».

Ξέρετε για ποιο λόγο τα μοιράζουμε αφειδώς; Διότι, αγαπητοί μου, δεν τα ?χουμε. Έτσι και τ? αποκτήσουμε θα γίνουμε πιο άφαντοι κι απ? τον Casper, το μικρό φαντασματάκι.

Σαφώς, υπάρχουν κι εξαιρέσεις, δεν αντιλέγω. Μόνο που είναι ελάχιστες, καλώς ή κακώς.
Ακόμη και για τα μικρά, ίσως κι ασήμαντα καθημερινά γεγονότα της ζωής μας, μας βολεύει πολύ αυτό το «αν». Πες μου, γιατί σκέφτηκες ετεροχρονισμένα ότι αν δεν έτρωγες τόσο πολύ στις γιορτές δε θα έπαιρνες αυτά τα τρία κιλά; Αφού την ώρα που έτρωγες ήξερες πολύ καλά που θα οδηγούσες το δείκτη της ζυγαριάς.Ο λαός είναι σοφός και το ?χει αποδείξει και σ? αυτή την περίπτωση.

Όπως λέει, «αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι». Έτσι ακριβώς είναι σε όλα τα «αν». Όταν δεν μας αρέσει εκεί που είμαστε, φεύγουμε, δεν κάνουμε υποθέσεις. Αλλάζουμε το σκηνικό και σε κάποιες περιπτώσεις συμβιβαζόμαστε μ? αυτά που έχουμε.

Δε γίνεται να μοιρολατρείς, λέγοντας πως αν είχες μεγαλώσει σε πόλη κι όχι σε χωριό η ζωή σου θα ήταν διαφορετική. Συμβιβάζεσαι κι αποδέχεσαι πως μεγάλωσες σε χωριό. Κρατάς τα δεδομένα σου κι οδηγείς τη μοίρα σου μ? ό, τι έχεις.

Είναι και λίγο αχάριστο να ζεις με αν, όπως κι αν έχει.

Υπάρχει κι ένας στίχος ενός τραγουδιού του Δημήτρη Μητσοτάκη που λέει: «αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν».

Ξέρετε τι θα γινόταν σ? αυτή την περίπτωση; Θα τρελαινόμασταν για μπάμιες, γιατί θα είχαμε δεδομένα τα κρουασάν.

Και κάπως έτσι, δύο γραμματάκια που σχηματίζουν αυτό τον υποθετικό σύνδεσμο μας κάνουν άνω κάτω.

Φυσικά δε βγάζω την ουρά μου απ? έξω. Μπορεί να τα ?γραψα για να τα εμπεδώσω πρώτη εγώ και να αφήσω τις υποθέσεις, αρχίζοντας τις πράξεις. Αυτό όμως ίσως να είναι και κάτι που θα πρέπει να κάνουμε όλοι, παίρνοντας τις ευθύνες των πράξεων μας, δίχως να μοιρολατρούμε.

Σταυρούλα Φωτιάδου

http://www.mindthetrap.gr/