Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι σχέσεις δε συντηρούνται από υποχρέωση.



Υπάρχουν εκφράσεις που ειπώνονται σχετικά ανάλαφρα, όταν πρόκειται για τις κοινωνικές κι επαγγελματικές μας σχέσεις και είναι αυτές που περιέχουν μέσα τους, σε όλους τους συνδυασμούς, τη λέξη «υποχρέωση».

Εκφράσεις που λέγονται με μια δόση ειλικρίνειας, όταν δε θέλεις να βάλεις στη διαδικασία έναν άνθρωπο – με τον οποίο σε συνδέει μια τυπική σχέση – να κάνει για σένα την όποια υπέρβαση στο χρόνο του ή στις συνήθειες του.
Εκφράσεις που οριοθετούν δυναμικά, ωστόσο, τις πιο προσωπικές μας σχέσεις, ανάλογα με το ύφος, τον λόγο και τον χρόνο που ειπώνονται. Γιατί κακά τα ψέματα, η λέξη «υποχρέωση» χωράει και τρυπώνει παντού. Κι όταν τελικά εκφράζεται, αυτό γίνεται με μια δόση ψυχρού υπολογισμού. Ξαφνιάζει, πληγώνει και σηματοδοτεί τη συναισθηματική ρήξη της σχέσης, που ίσως και να καιροφυλακτούσε στη γωνία.

Γιατί μπορεί να έρχεται στιγμιαία ως σκέψη μέσα σου, αλλά το να το εκφράσεις, δίνει μια άλλη διάσταση στην ποιότητα της σχέσης. Άλλο το να δείχνεις διακριτικά και έμμεσα – μέσα από τα μικρά και καθημερινά – τη διάθεση ή τα συναισθήματα σου κι άλλο να το πετάς κατάμουτρα σ’ αυτόν που στέκεται απέναντί σου.
Αυτόματα, αυτός που ξεστομίζει τη λέξη «υποχρέωση», τραβά μια κόκκινη γραμμή που κρατά τον άλλον στην απόσταση που θέλει. Και ο αποδέκτης της εκλαμβάνει αυτήν τη γραμμή ως συρματόπλεγμα, που δεν του αφήνει κανένα περιθώριο για ένα βήμα μπροστά.
Κατανοώ, βέβαια, ότι ζούμε σε πολύ πιεστικές συνθήκες. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν υπάρχουν περιθώρια για συντήρηση σχέσεων από υποχρέωση. Ό,τι προσφέρεις το προσφέρεις μέσα από το συναισθηματικό και υλικό υστέρημά σου.
Και όταν προσφέρεις κάτι κυρίως από το ενεργειακό σου απόθεμα, τότε είναι που αυτό δεν μπορεί να γίνει από υποχρέωση. Μόνο από ένα δυνατό «θέλω» κι ένα αναμφισβήτητο «το έχω ανάγκη». Που πρέπει να το ανατροφοδοτεί, όμως, και ο αποδέκτης του.
Αυτό που προσφέρεις, θα πρέπει να είναι σημαντικό και για τον άλλον, να το έχει κι εκείνος ανάγκη. Για να μην καταλήξει στον συναισθηματικό κάδο της ανακύκλωσης, για να μην εξευτελιστεί η πρόθεση μαζί με το περιεχόμενό της.
Στις πιο προσωπικές μας σχέσεις, η λέξη «υποχρέωση» έρχεται να πάρει άλλη σοβαρότητα και βαρύτητα. Τι να είναι αυτό που μπορεί να γεννήσει μια τέτοια απαξίωση της πρόθεσης του άλλου να προσφέρει, να νοιαστεί, να δώσει νόημα στην αγκαλιά, ο καθένας ας το απαντήσει για λογαριασμό του.
Θα συμφωνήσεις, ωστόσο, μαζί μου στο ότι δεν υπάρχει υποχρέωση στις σχέσεις που μας είναι σημαντικές, που τις παλεύουμε καθημερινά και που τις θέλουμε στη ζωή μας. Μόνο στις άλλες, σ’ αυτές που ήρθαν για να φύγουν, αφήνοντας πίσω τους κάτι ελάχιστο ως μνήμη και παίρνοντας μαζί τους κάθε ίχνος συναισθηματισμού.
Γι’ αυτό κι όταν κάποιος – που στα δικά σου μάτια καθρεφτίζεται ως σημαντικός – έρθει να σου μιλήσει για «υποχρέωση», επιλέγει να βγει από την ακτίνα των αγαπημένων σου και να στριμωχτεί στη σφαίρα των γνωστών σου. Το να το σεβαστείς είναι ένας δυσάρεστος, αλλά και αναγκαστικός μονόδρομος!





Της Γεωργίας Ανδριώτου.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αδρανεια Αναβλητικοτητα Φυγοπονια Δειλια -Καταστροφικές Αναβολές

” Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία των δειλών”                                                                    Μενέλαος Λουντέμης

Ζώδια: Φλερτ Χωρισμός Απιστία Αρνητικά χαρακτηριστικά

Φλερτ Χωρισμός Απιστία Αρνητικά χαρακτηριστικά

Σκάκι η ζωή

Ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε αγώνα σκακιού; Αναγνωρίζεις τον πεσσό (πιόνι στο σκάκι) που σ’ αντιπροσωπεύει; Αν όχι, μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι και εσύ λαμβάνεις μέρος σ’ αυτό.